Ustanowienie właściwego systemu sprawiedliwości w domu

Tym niemniej, gdy dzieci apelują do rodziców o interwencję, często pozostawia się je samym sobie, by rozwiązały konflikt w walce. W wielu domach rodzice nie mają wystarczającego autorytetu, by narzucić swoje sądy. W innych są tak zirytowani ciągłymi bójkami między rodzeństwem, że nie chcą być w te konflikty wciągani. W jeszcze innych rodzice wymagają od starszego dziecka, by pogodziło się z jawną niesprawiedli- wością „ponieważ twój braciszek jest mniejszy niż ty”. W ten sposób związują mu ręce i pozostawiają bezbronnego wobec psot małego braciszka czy siostrzyczki. Jeszcze częściej matki i ojcowie pracują, podczas gdy ich dzieci w domu z zapałem wykańczają się nawzajem.

Jeszcze raz powtórzyłbym rodzicom: jednym z waszych najbardziej odpowiedzialnych zadań jest ustanowienie właściwego systemu sprawiedliwości i równowagi sil w domu. Powinny istnieć rozsądne prawa, którym muszą być posłuszni wszyscy członkowie rodziny. Dla przykładu pozwolę sobie wymienić spis ograniczeń i zasad, które powstały w ciągu lat w moim własnym domu:

– 1) żadnemu dziecku nie wolno nigdy wyśmiewać się z innego w sposób złośliwy. Kropka! Jest to zasada sztywna, od której nie ma wyjątków

– 2) pokój każdego dziecka jest jego terenem prywatnym. W drzwiach są zamki, a pozwolenie na wejście jest odwoływalnym przywilejem. Rodziny, w których sypialnia zajmowana jest przez więcej niż jedno dziecko, powinny wyznaczyć każdemu z nich jego własny teren w pokoju

– 3) starszemu dziecku nie wolno drażnić się z młodszym

– 4) młodsze dziecko nie inoże dokuczać starszemu dziecku

– 5) nie wymaga się od dzieci, aby się ze sobą bawiły, jeśli któreś woli być samo lub z innymi przyjaciółmi

– 6) staramy się pośredniczyć w jak najszybszym rozwiązaniu każdego prawdziwego konfliktu z widoczną bezstronnością i sprawiedliwością.